Mevrouw Pilatus

Willem Putman (Jean du Parc)

Passiespel in 3 bedrijven
Regie : Hr. F. Vandendael

28 – 29 maart en 3 – 4 april 1954

Is het nodig de inhoud van een passiespel te verhalen? Het verhaal van het lijden van Kristus, met omstandigheden en feiten, is ons door het Evangelie zelf zo bekend, dat het overbodig kan lijken. En toch het passiespel zoals het door Putman werd geschreven belicht een aspect dat rond het verheven offer van de Zaligmaker vaak onbekend is en zeker niet genoegzaam begrepen. De figuur van Pilatus, de rechter die Jesus had te vonnissen, wordt door Putman en dit met een enig brio ontleed en uitgerafeld op grond van historisch vaststaande feiten. De schrijver heeft de rechter Pilatus in het daglicht gezet als het symbool van menselijke slapheid die is teruggedeinsd voor de verantwoordelijkheid. Met de halfheid van een lafaard poogde de rechter Pilatus zich vrij te maken van het “geval Jezus”. Overtuigd van de onschuld van de Nazareër miste hij de moed en de sterkte tegen het opruiende volk in, een rechtvaardig vonnis te stellen. Zijn handen wassend in onschuld leverde hij Kristus aan de volksmenigte over. Hiermede stelde hij een daad die als een symbool van lafheid de geschiedenis inging. De straf ontliep hij niet. Claudia, zijn aanbeden vrouw, zal, mede door de begeestering van een bekeerde Maria Magdalena, door de genade woerden bezocht en ook vol afkeer haar man verstoten. Pilatus zelf, eens de fiere gouverneur van Jeruzalem, zal aangevreten door wanhoop en wroeging door de waanzin worden getroffen. Als een echo zal zijn stem in een uiterste inspanning als ’t ware over alle tijden heen weerklinken “Wat is de waarheid?” Zij die begrijpen willen, hebben en zullen eeuw na eeuw, geslacht na geslacht het antwoord brengen en getuigenis afleggen: “Kristus zelf is de Weg, de Waarheid, en het leven”.

Reactie uit “De Gazet van Antwerpen” van 29 maart 1954

EEN VOLLEDIG SUKSES

De eerste opvoering door de toneelkring De Schalmei, waarnaar met zoveel spanning werd uitgezien, heeft waarlijk alle verwachtingen overtroffen. De talrijke toeschouwers gingen ongetwijfeld Zondagavond tevreden en opgetogen huiswaarts.

Regisseur Ferdi Vandendael heeft dit toneelwerk waarlijk tot op een uiterste hoogtepunt weten uit te werken, wat getuigt van zijn kunstzin en vaardigheid. Dhr E. Verhoeven haalde alle eer van zijn toneelbouw en mocht zich waarlijk beloond gevoelen voor de inspanningen, terwijl ook dhr Jos Claessens voor een perfecte belichting zorgde. De spelers mochten zonder uitzondering op een schitterende prestatie bogen.

Westmalle heeft een enig mooie avond beleefd

(Oudermans Jos)